Sunday 28 August 2011

Foster the People

Όταν ήμουν Κύπρο, είχαμε KISS FM στο αυτοκίνητο μας. Τζαι μαζί με την Moonlight ακούαμε ένα τραουδι τζαι ελαλούσαμε να μάθουμε ποιοι το τραουδούν, άρεσκε μας πολλά!


Μετα που έφυα τζαι ήρτα πίσω στην φτωχομάνα, στέλει μου τζαι λαλεί μου εθυμήθηκα τζαι έψαξα το τζαι τραουδούν το τούτοι...Τελικά εσυνειδητοποιήσαμε ότι εβάλαν τζιάλλα τραγουδάκια τουτου του band στο ράδιο.


Anw έβαλα το album τους στο αϊ-πόδιο τζαι θα μπει στα αγαπημένα. Δεν έφκαλα σκάρτο τραούδι.


Προς το παρών τούτο εν το αγαπημένο μου που το album.


"How long", I say how long willl you relive the things that are gone?
Oh yeah the devil's on your back but i know you can shake him off.

And every day that you wanna waste, you can
And every day that you wanna wake up, you can
And every that you wanna change
I'll help you see it through cause i really wanna be with you


ch-ch-check 'em out!



Wednesday 24 August 2011

How To Be Alone

Cause if you’re happy in your head, 
then solitude is blessed, 
and alone is okay.



Monday 22 August 2011

Family

Yπάρχει άνθρωπος που να έσhει κατοικίδιο τζαι να μεν νιώθει ότι αν πάθει κάτι τζίνο το κατοικίδιο, εννα νιώσει όσο άσhημα θα ένιωθε αν το επάθενε ένας κοντινός του άνθρωπος; 

Πόσο διαφορετικός άνθρωπος είσαι όταν έσhεις κατοικίδιο; 

Για παράδειγμα, λαλείς του άλλου ότι κάτι έγινε με το pet μου τζαι να σου λαλει "μεν στεναχωριέσαι"(τζαι να εν απόλυτα ήρεμος) "έμπειραζει, έτσι είναι με τα κατοικίδια". Τζαι να μεν έσhει κάποιο συναίσθημα στη φωνή του. ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ.

Ενώ αμα το πείς σε κάποιον που έσhει pet, να στεναχωρκέται τζαι να ενδιαφέρεται, να σου μιλά με συμπόνοια.

Εν μπορώ να με φανταστώ να μεν αγαπώ τα ζώα. Αγαπώ τα ούλλα! Με καμίαν εξαίρεση. Γατάκια, σκυλάκια, πουλάκια, φίδια, χελώνες, αγελάδες, γαϊδουράκια,ούλλα. Ότι εν ζωντανό αγαπώ το τζαι σέβουμε την φύση του. Πιθανώς σέβουμαι τα παραπάνω που τους ανθρώπους. Δεν μπορώ να βλέπω ζώα να βασανίζουνται. Προτιμώ να πάθω εγώ κάτι.


Εχάθηκε ενα μέλος της οικογένειας μας. Κάμετε μια προσευχή να βρεθεί.

Friday 19 August 2011

23.9

Εχτές, σαν άπλωνα τα ρούχα, εσυνειδητοποίησα  ότι τούτον ήταν. Φέφκεις. Τζαι αντί να κάμνω τα πάντα να περνώ όσην παραπάνω ώρα μπορώ μαζί σου, κάμνω πως εν με κόφτει. Τζαι έσhει τζαιρό που σε αγνοώ. Εν απαντώ μηνύματα, βρίσκω δικαιολογίες για να μεν περνώ να σε δω. Τζαι έκαμες μου παράπονο. Εν ήξερες γιατί. Ενιωσα άσhημα. Είμαι ηλίθια αφού. 

Τέσσερα χρόνια τζαι ούτε μια στιγμή εν είπα χωρίζουμε. Ούτε εγώ ούτε εσύ. Τέσσερα χρόνια κάθε μερα ήταν να περάσω ποτζί να σε δω.  Επίες τζαι αγόρασες μου τσαι Earl Grey που μ’ αρέσκει για να μου κάμνεις το πρωί επειδή εν πίνω Nescafe. Τζαι εγώ επιασα σου οδοντόβουρτσα. 'Αφηκες μου ρούχα σπίτι. Τζαι έπλυνα τα τζαι άφηκα τα να τα χρησιμοποιήσεις που ήταν να ξανάρτεις.  Τζαι μιαν άλλη φορά που είσhες πολλά τρεχάματα τζαι μιαν εβδομάδα έκαμναμε τους συγκάτοικους τζαι επλύνισκα τζαι εμαίρεφκα σου.
Θυμούμε στο valentines παρόλο που το περίπεζες, έκαμες μου δώρο ένα καδράκι πολλά όμορφο. Τζαι εγώ έκαμα σου μιαν καρδούλα origami τζαι εζωγράφισα σου την με τα αγαπημένα μου χρώματα. Τζαι έβαλες την πάνω που το γραφείο σου μαζί με ούλλα τα αγαπημένα σου πραματα.

Εκάμαμε τζαι ένα ταξίδι μαζί, τζαι ήταν πολλά ωραίο. Εγώ ήμουν αγχωμένη εννοείται τζαι εμουρμουρούσα. Αλλά είπες μου επέρασες πολλά ωραία. Εν ήθελε κανένας μας να φύουμε που τζιαμέ.

Τζαι  τωρά φέφκεις τζαι εννα μείνω μόνη μου. Εν θα με πιάννει κανένας τηλέφωνο να κλαιούμαστε για το θκιάβασμα. Εν θα έχω που να πω τα νέα μου, κανέναν να πάμε βόλτα στη παραλία τζαι να πιάννουμε παγωτά που το παρφέ. Να σταματούμε πόξω που τα αγαπημένα σου κτίρια τζαι να με πρίζεις για το πόσον ωραία ένι. Να περιπέζουμε τους καλαμαράδες για την αναισθησία τους, το παρκάρισμα τους, τες αφίσhες που βάλλουν τζαι ασhημίζουν τούτην την κατά τ’ άλλα όμορφη πόλη.

Εννα φύεις. Ποιός εννα μεινίσκει  τζιαμέ που εν το σπίτι σου; Ποιός εννα μου φέρνει νερά που εν μπορώ να τα κουβαλήσω; Ποιος θα με ακούει όταν έχω νεύρα τζαι θέλω να τα πώ κάπου να τα φκάλω που μέσα μου; Σε ποιόν θα λαλώ τα ευχάριστα νέα μου τζαι να σhέρεται μαζί μου; Τζαι τούτα εν μόνο τα βασικά πράματα που εν θα έχω χωρίς εσένα.

Πώς θα σε ποσhερετίσω;

Εν μπορώ την απόσταση τζαι ξέρεις το. Εν μπορώ να ξέρω ότι είσαι αλλού εσύ τζαι αλλού εγώ. Εν θα δουλέψει. Ξέρω το. Εν θελω να το κάμω στον εαυτό μου πρώτα πρώτα.

Τελικά εν πολλά εγωιστικό τούτο το πόστ έννεν;

Ναι αλλά εννα φύεις. Εννα φύεις. Εννα φύεις. Εν θέλω να φύεις.

Tuesday 16 August 2011

The Dream

Εχω το. Τι να κάμω. Θωρώ όνειρα. Πολλά! Τζαι αθυμούμαι τα τζιόλας. Καμιά φορά μπορεί να ξυπνήσω καταλάθος τζαι θα ξανατζοιμηθώ για να δω την συνέχεια. Εννοείται ότι εν εχουν κανένα απολύτως νόημα. 

Ξημερώματα δεκαπενταύγουστου: Είδα όνειρο ότι ήταν να παντρευτώ. Επία Κύπρο για διακοπές τζαι ανάδοξεν της  μάμμας μου να με παντρέψει. Με Κινέζο. (δεν παίρνω όρκο δηλαδή, μπορεί να ήταν Κορεάτης, Γιαπωνέζος, Βιετναμέζος, τελοσπάντων Ασιάτης. Btw θα τον επαντρέφκουμουν τούτον τζαι δεν ήξερα κάν ποιος ήταν. Ούτε το όνομα του το ήξερα). Ένιγουεϊ, τζιαμέ που ήμασταν για διακοπές  οικογενειακώς πιάννει μας η μάνα μου, καλιει τζαι ουουουουουουουούλλον το σόιν  μου στον ΄γαμο μου στο δημαρχείο. Τζαι εγώ να είμαι με το φορεματούι της θάλασσας  κόμα τζαι ο γαμπρός με τζίτρινο ττι-σhερτ τζαι βερμούδαν που κάτω τζαι κλασσικά παντόφλα με κλάτσα. Να κλαίω στη μάμμα μου (την ώρα που επερημέναμε τη δήμαρχο να έρτει) μάμμα δεν τον θέλω δεν τον ξέρω μα πώς θα τον πάρω;;;  Δεν έζησα ποττέ μαζί του αν εν μαμμόθρεφτος,  αν εν παλαβός ένιξερω, αν εν εγκληματίας, μα τι σε έπιαεν τζαι θέλεις να παντρευτώ, αμάν! Ακόμα πτυχίο δεν έπιασα, είμαι μιτσιά. Τι θελεις να τον χωρίσω τζαι να είμαι 22 χρονών κορούα με γάμο τζαι διαζύγιο; Οι!!! Ατού ο Γαβρίλης, να μου λαλεί έννα τον αγαπήσεις κόρη σιγά-σιγά έννα τον μάθεις τζιόλας τζαι οι Ασιάτες εν έξυπνος λαός έννα εν καλός στα μαθηματικά κλπ κλπ τζαι τα μωρά σας θα φκούν υπάκουα τζαι προκομμένα.
Συνεχίζω να κλαίω εγώ, απειλώ την ότι δεν υπογράφω χαρτί να παντρευτούμε τζαι θα γινούμε ρεζίλι οικογενειακώς, θα πάω να του μιλήσω εγώ να τελειώνουμεν!
Τζαι  πάω που λαλέιτε…  Ήταν γυρισμένος με την πλάτη του τζαι εμίλαν τζαι τζίνος στη μάμμα του πολλά σοβαρά… Γυρίζω εγώ τζαι θωρώ τη μάμμα μου που μακριά τζαι νέφκω της «Εν τούτος;;; Εν καταλάβω!» . Θα τον έπερνα τζαι μέσα σε πλήθος Κινέζων δεν θα τον αναγνώριζα!!!!! Ε ναι μετά εμίλησα του τζαι ευτυχώς εσυμφωνούσε τζαι τζίνος τζαι δεν επαντρευτήκαμεν.
Αλλά είχα ρίξει το κλάμα της ζωής μου!!!  Τούτο ήταν το τελευταίο όνειρο που είδα την νύχτα.

Πιο πριν είχα δει τζαι κάτι άλλα όπως ότι είχα μαλλί βαμμένο ξανθό-πλατίνα τζαι έφκαλα ρίζα (είμαι καστανή κανονικά) . Λαλώ θα τα βάψω σκούρο να μεν ταλαιπωρούμαι με την πλατίνα άλλο. Βάφω τα όλα οκ τζαι στο πρώτο λούσιμο η ρίζα ήταν καφέ, το υπόλοιπο εξόβαψε τζαι στο τέλος της ρίζας που ενώνετουν με το ξανθό ήταν φραουλί…

Το άλλο ήταν ότι επία στον κύριο Σ. που μας κάμνει Οργανική να του κάμω απορίες τζαι λαλεί μου να μεν μου πείς τιποτε εν θα το περάσεις το μάθημα. Λαλώ του μα εν 15 μέρες που κάμνω ασκήσεις γιατί δεν το περνώ πείτε μου να μάθω αφού δεν εγράψαμε ακόμα προλαβαίνω έχω μέρες! Εν θυμούμαι πως εκατέληξε όμως.
Προς υπεράσπιση του ο κύριος Σ. εν πολλά καλός καθηγητής τζαι μαζί με την κυρία Σ. (άλλο επίθετο)  εν πολλά προσιτοί εξηγούν τα πολλά ωραία τζαι εν σου θυμώνουν αμα πάεις τζαι πείς τους εξηγήστε μου το ξανά.
                                                                                                                       
Ατε πόψε πάλε άλλο όνειρο!

Wednesday 10 August 2011

The Beauty of Chemistry

This is weird! Μόνο ένας Αμερικάνος θα το έκαμνε! 


Ενιγουεϊ θα ήθελα να επίεννα αν εφέρναν τούτην την έκθεση ποττέ στην Ελλάδα. Για όσους βαρκούντε να δουν ούλλα τα elements στο site εν τζαι τούτο το βιντεάκι

The Return


Επέστρεψα στην μεγάλη φτωχομάνα προχτές τζαι είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Οι συμφοιτητές μου τζαι τζίνοι ήρταν πίσω που τις διακοπές τους (εν καλαμαράδες) τζαι εξεκινήσαμε (μερικοί) να πιέννουμε που σήμερα βιβλιοθήκη. Το μενού για εμένα έχει Ηλεκτροχημεία προς το παρών.  Εμπήκαμε στη ρουτίνα μάνι-μάνι.

Εν όμορφη η φτωχομάνα έτσι τζαιρό. Λείπει πολύς κόσμος τζαι βλέπεις τους τουρίστες που χαριεντίζουνται , φκάλλουν photos κλπ. Τα λεωφορεία εν όφκερα τζαι φτάνεις τζαι στον προορισμό σου μιαν ώρα αρχίτερα  τζαι χωρίς την ευωδία «μασχαλίτσας» του δίπλα σου. Κινείσαι τζαι δεν νιώθεις ότι πνίεσαι που το πλήθος.

Σήμερα ήρτε ένας ναρκομανής στη στάση (εκαμνε μπάμ, εφένετουν που μακριά, όσο τζαι έσωννε να παρπατήσει)  τζαι λαλεί μας «είμαι ναρκομανής θα μου δώσετε κάνα ψιλό να πάρω τη δόση μου;» Μα δηλαδή τζαι τούτοι αποθρασυνθήκαν τέλεια πάντως…  Παλιά εκρύφκαν το τζαι λίο , ελαλούσαν για να πάρω τσιγάρα, να πάρω φαι να φάω, τωρά λαλούν σου το κατάμουτρα… Ο εύγλωττος φίλος μου ο καλαμαράς λαλεί του κρατούμεν τα για εισιτήριο του λεωφορείου εν έχουμε να σου δώσουμε… Τζαι επίεν πάρακατω… Μετά εδιασταυρωσε την Εγνατία που σημείο χωρίς διάβαση… Αύριο θα βρεθεί πούποτε τσιλλιμένος έτσι τον κόφκω…

Τελικά καλά το είπα. Ρουτίνα! 

Wednesday 3 August 2011

These Streets

Πρώτο πόστ και βρίσκομαι στην μεγαλόνησο. Ετω κοντέφκουν οι μέρες να την ποσhερετίσω τζαι έπιαν με η μελαγχολία η σπαστική, που έρκετε που το πουθενά.  Εσhει τόσα χρόνια τζαι ακόμα να το συνηθίσω.  Τζαι να πείς ότι η φοιτητική ζωή εν δύσκολη περίοδος, οι γονείς μας καλά να ένι, εν αφήνουν να μας λήψει  τίποτε.  Πλάς, οι παραπάνω φοιτητές είμαστε δαμέ 3 φορές το χρόνο.

Ε όι, δεν το δέχουμε τούντο πράμαν. Θα το αποβάλω!!!

Τι κάμνει ο μέσος φοιτητής για να συνηθίσει την αναχώρηση για την ξενιτιά;;;



P.S. Αδερφή moonlight,καλή επιτυχία με το Etsy Shop σου.