Wednesday 30 November 2011

Παραλήρημα #4: Συμπτώματα Στέρησης

Σήμερα: 

  • Επήα στο μάθημα του SPSS.
  • Ήβρα έναν καθηγητή τζαι ενευρίασε με 
  • Επήα στην καθηγήτρια μου της πτυχιακής, αυριο ξαναξεκινώ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ
  • Επήα σουπερμάρκετ για ανεφοδιασμό
  • Ήρτα σπίτι, εφύλαξα τα πράματα. 
  • Πάω να καθαρίσω τζαι συνειδητοποιώ ότι η ηλεκτρική μου σκούπα δεν ερουφούσε, τζαι=εζήτησα της κυρίας Μαριτσούς που μεινίσκει πουκάτω να μου δώκει τη δική της
  • Εκαθάρισα με την σκούπα αφού πρώτα εξισκόνησα
  • Άπλωσα ενα πλυντήριο
  • Έβαλα άλλο ένα πλυντήριο
  • Εσφουγγάρισα
  • Έκαμα φαΐ να φάω
  • Νιώθω ότι εν κάμνω τίποτε εποικοδομητικό οπότε εννα πάω βιβλιοθήκη να θκιαβάσω. 



Έχω σοβαρό πρόβλημα.

Tuesday 29 November 2011

Συναρπαστική Συναρμοστική Χημεία και ο Δίμετρος

Τι το ήθελα να απαντήσω στο σχόλιο της Thalassamov σε τούτο το πόστ...Εν ελαλούσα να κερδίσει το joker μου; (6 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ!!) 
Σήμερα ήμουν για τελευταία ημέρα στη βιβλιοθήκη (για αυτή την εξεταστική πάντα, σε λίες μέρες θα πάω πίσω πάλε) τζαι εκάμναμε με τον φίλο μου τον Chef εντατικό και τρελό διάβασμα στο μάθημα των Ενώσεων Συναρμογής -άλλος Σύμπλοκα. Εσυζητούσαμε μιαν άσκηση με τον Chef τζαι σε κάποια φάση περνά ο Δίμετρος που το τραπέζι μας τζαι αουρ άις μιτ σοου αϊ χαβ ττου σέι χελλού, έννεν; Χεραιτώ κουνώντας το σhέρι μου τζαι χεραιτά τζαι τζίνος πίσω. Χαμογελώ τζαι παω να συνεχίσω την κουβέντα μας με τον Chef αλλά θωρώ τον πουσhιάρκετε καταπάνω μου τζαι λαλεί μου "Γειά σουουουου". Τζείνη την ώρα, επρόσεξε τζαι τον φίλο μου το Chef τζαι εσhερέτισεν τον τζαι τζίνον -που απ' ότι φαίνεται ήξερεν τον που πριν. Άσχετο αλλά τι σκατά γίνεται, ούλλοι γνωρίζουνται μεταξύ τους τζαι μόνο εγώ γνωρίζω ακόμα άτομα στο 5ο έτος;;

Τέσπα έπιασε με κουβέντα για το μάθημα που θα δώσω αύριο αν το ξέρω κλπ κλπ τζαι μιλώντας πάντα για το συγκεκριμένο μάθημα το σhέρι του εβρέθηκεν να μου χαϊδέφκει την πλάτη με κυκλικές κινήσεις. 
Τι εννούσε εν εκατάλαβα: Συγκαταβατικά;(μάνα μου είσαι κρίμα τζαι εν θα γράψεις;)  Για γκούντ λάκ;;; 
Ούτε εγώ εκατάλαβα. Εχαιρέτισε χαμογελώντας διάπλατα τζαι είπε μου "θα τα πούμε". Παρατήρηση: Έσhει γκρίζα μαλλιά.



Disclaimer: Μεν νιώθετε άσhημα αν δεν καταλαβαίνετε τι γράφω παρακάτω. It's ΟΚ.
Πάντως τούτο το μάθημα έσhει πλάκα, πρέπει να έβρεις τι γεωμετρία έσhει το σύμπλοκο σου, σε τι οξειδωτική κατάσταση εν το κεντρικό μέταλλο, με ποιό τρόπο εν συναρμοσμένα τα ligands (συναρμοτές), αν εν σταθερό,πώς εν τα ηλεκτρόνια κατανεμημένα στα τροχιακά. Εν σαν τους γρίφους. Απλά ήθελα τζαι άλλες μέρες θκιάβασμα τζαι στεναχωρκούμε να πάω τζαι να μεν πάω καλά γιατί ιτ ουός φαν! Ένιγουει. Ό,τι έγινε έγινε.


P.S. RosaLossUpdate: 77,3kg σήμερα!!! :)

Sunday 27 November 2011

A Glorious Sunday

Η τελευταία Κυριακή της εξεταστικής. 
Επιτέλους. 
Πανέμορφη μέρα η σημερινή. 
Καλή εβδομάδα σε όλους!
Φθινοπωρινό σκηνικό περπατώντας προς την βιβλιοθήκη

Monday 21 November 2011

Έκπληξη και άλλες ιστορίες

Οι τελευταίες 2 μέρες ήταν πολλά ενδιαφέρον τελικά!!!
Στις 19 του μήνα, επέμενε η φίλη μου η μικρή Γιαννιώτισα, να βρεθούμε μετά το διάβασμα της ημέρας, για μια μπύρα, γιατί στις 20 εννα εθκιάβαζα ούλλη μέρα  στη βιβλιοθήκη (επειδή έγραφα την επομένη, δηλαδή σήμερα, 21) τζαι εν θα με έβλεπε. Η μικρή Γιαννιώτισα εν η πιο καλή μου φίλη στη Θεσσαλονίκη.


Βρίσκουν με τα γενέθλια μου τελικά,να θκιαβάζω κανονικά, οι φίλοι μου τζαι τζίνοι θκιάβασμα, ευχηθήκαν μου που κοντά στη βιβλιοθήκη κλπ κλπ... Ο φίλος μου ο Chef που διαβάζουμε καθημερινά μαζί λαλεί μου "πάω να κάνω ενα τηλεφώνημα έξω και να πιούμε καφέ μετά γιατί κοιμάμαι πάνω μου". Οκ λαλώ του τζαι δεν ήταν καθόλου ύποπτο τούτο που είπε γιατί, ε οκ ήταν να πιάσει ένα τηλ το πλάσμα! Γενικά ενημερώνει ο ένας τον άλλο αν θα φύουμε για να μεινείσκει πάντα κάποιος να προσέχει τα πράματα στο τραπέζι.


Ε ένιγουει στέλλει μου μήνυμα "αντε έλα έξω πες και στην Πρόσκοπο (άλλη φίλη καλαμαρού) να έρθει". Ε τζαι φκέννω έξω τζαι βλέπω την μικρή Γιαννιώτισα με μια τούρτα ανα χείρας και ο Chef και η Πρόσκοπος "ΕΚΠΛΗΞΗΗΗΗΗ" τζαι να μου τραγουδούν έξω που τη βιβλιοθήκη "να ζήσω και χρόνια πολλά!" Εχάρηκα πολλά τζαι αναπτερώθηκε η όρεξη για διάβασμα!


Λαλεί μου η μικρή Γιαννιώτισα "είναι ποτέ δυνατόν να σε άφηνα να ΜΗΝ γιορτάσεις τα γενέθλιά σου έστω και για λίγο;"  Και κάπως έτσι έσβησα τα κεράκια για τα 22... Να αναφέρω ότι εν η πρώτη φορά μου κάμνουν έκπληξη! :) 


Ένιγουει σήμερα εξύπνησα η ώρα 6 έκατσα να ξαναδιαβάσω, έγραψα  στις 12, επήε καλά η εξέταση μου και μετά πίσω βιβλιοθήκη... Ως τις 22:00 ήρτα σπίτι τζαι τωρά γράφω αποτελειώνοντας την τούρτα μου... Όσον αφορά το RosaLoss χάνω αργά αλλά εν με πειράζει, φτάνει να χάννω έστω τζαι λίο. Σήμερα το πρωί εζυγίστηκα τζαι ήμουν 77,8kg. 


Εσυνέβη μου τζαι κάτι άλλο περίεργο σήμερα... Εθκιάβαζα με έναν συμφοιτητή μου, πιο μεγάλος σε έτος όμως, ας τον πούμε ο Κομπιουτεράς. Όπως εθκιαβάζαμε, νέφκει ενός φίλου του, (του "Δίμετρου" όπως θα τον αποκαλέσω εγώ σήμερα) που επέρναν που το τραπέζι μας, για να τον σhαιρετίσει. Έρκετε τούτος ο Δίμετρος τζαι μιλά με τον Κομπιουτερά που κάθεται απέναντι μου στο τραπέζι. Την ώρα που μιλά του Κομπιουτερά, θωρεί με μιαν εμέναν, μιαν τζίνον, τζαι πίσω, αμέσως μετά ξανά εμένα τζαι ξανά τζαι ξανά ίδια κουβέντα. Εγώ εν τω μεταξύ, επαρακολουθούσα το small talk που εκάμναν, nothing wrong with that έννεν; Αλλά το βλέμμα ξέρω το, εν ένα βλέμμα που το εξαναείδα πριν τέσσερα χρόνια.


Εν τω μεταξύ με τον Κομπιουτερά ήταν να πάμε να φάμε στη λέσχη μαζί τζαι λαλεί μου "μέχρι να τελειώσεις με αυτά που διαβάζεις, εγώ θα πάω κάτω στο κυλικείο της βιβλιοθήκης να τα πω με κάτι φίλους και όταν τελειώσεις έλα να με βρεις να πάμε στη λέσχη".


Τελειώνω εγώ τζίνο που εθκιάβαζα, τζαι κατεβαίνω κάτω στο κυλικείο τζαι ο Κομπιουτεράς εκάθετουν με τον φίλο του τον Δίμετρο τζαι κάποιον άλλον. Λαλώ του Κομπιουτερά, "ψιτ, ήρθα", "οκ μισό λεπτό" απαντά μου. Τζαι ενώ εκάμναν μια συζήτηση οι τρεις τους, γυρίζει ο Δίμετρος τζαι απευθύνει μου το λόγο:


Δ- Κι εσύ χημικό είσαι;
Ρ- Ναι.
Δ- Δίμετρος, χάρηκα
Ρ- Ρόσα, επίσης.


Τζαι δια μου το σhέρι του για χειραψία. Δαμέ να αναφέρω ότι η χειραψία του ήταν αντρίκια τζαι ακριβώς όπως έπρεπε (η Πρασινάδα έκαμε ένα πολλά ωραίο πόστ για τούτο το θέμα!).


Πάμε στη λέσχη με το Κομπιουτερά τζαι όπως εσυζητούσαμεν περι ανέμων και υδάτων λαλεί μου
Κ- Τον Δίμετρο, δεν τον ξέρεις;
Ρ- Ε, όχι... Τι έτος είναι;
Κ- Έχει πάρει πτυχίο αυτός...
Ρ- Ε που να τον ξέρω...Εδώ δεν ξέρω αυτούς από το έτος μας θα ξέρω τους πτυχιούχους... Δεν είμαι πολύ κοινωνική και δεν είμαι από τους ανθρώπους που μπορώ εύκολα να ανοίξω συζήτηση ακόμα κι αν μας ενώνουν κοινά θέματα...Δεν είμαι σαν τον Chef και την Πρόσκοπο... 


Ετελειώσαμε το φαΐ μας τζαι επιστρέψαμε πίσω βιβλιοθήκη για λίγο ακόμη διάβασμα έτσι να γουστάρουμε που λαλούν τζαι οι καλαμαράδες...


Τωρά γιατί "ήταν περίεργο"; 
Γιατί ΠΟΤΤΕ εν ήρτεν ένας κοινός γνωστός κάποιου να μου συστηθεί που μόνος του χωρίς να είμαστε σε κοινή συζήτηση. Τζαι τρανταχτό παράδειγμα σήμερα, ενώ έκαμνα επανάληψη με άλλον κοινό γνωστό του Κομπιουτερά τζαι εσυζητούσαμε για το μάθημα, δεν εμπήκε ΚΑΝ στον κόπο να συστηθεί ούτε να με συστήσει κάποιος σε τζίνον. 
Επίσης επειδή εμεγάλωσα (είχα τζαι γενέθλια εχτες λαλείτε να εν για τούτο) τζαι άρκεψα τζαι καταλάβω λίο καλύτερα κάποια πράματα ή εν είμαι πλέον όσο αθώα ήμουν κάποτε.


Στην επιστροφή  μετά στο σπίτι με το λεωφορείο, ο παππούς που εκάθετουν δίπλα μου, ή  έκλαιε ή είσhε σοβαρό πρόβλημα με αλλεργίες... Τζαι εστεναχωρέθηκα έτσι όπως τον είδα. Αυτά! 


Και τώρα ύπνος γιατί αύριο συνεχίζουμε δυναμικά για την Πέμπτη που θα πάμε να σhίσουμε τζαι τζιαμέ. Yeah! :)


"We are listening and we're not blind
This is your life, this is your time"


Sunday 20 November 2011

"Εορταστικό"

ΤΟ ΜΕ!
Σήμερα, στις 20.11.2011 γίνουμαι 22
(Εν θα ήταν τέλειο αν στις 20.11.2011 εγίνουμουν 21;)

Δυστυχώς δεν θα το γιορτάσω γιατί το επόμενο 8ήμερο περιλαμβάνει εξετάσεις σε 4 μαθήματα. Οπότε λίο δύσκολο να το γιορτάσω σωστά;
Κερνώ όμως όλους μετά τις 29 του μήνα που επιτέλους τελειώνει το μαρτύριο η εξεταστική!!!
Καλή Κυριακή και Καλή εβδομάδα σε όλους :)

Saturday 19 November 2011

Κυριακή στο Χωριό

Αχ να εν καλά τούτος ο άνθρωπος που κάμνει upload το δελτίο του Σάκη που το χάννω κάθε μέρα! Βλέπω το πάντα λίην ώρα πρίν τζοιμηθώ γιατί όπως είπαμε έχω την ανάγκη να ξέρω την μετεοπορεία για τουλάχιστον τις επόμενες 2 μέρες. That is not the point αυτού του πόστ όμως αν και είναι η αρχή του συνειρμού.





Εθυμήθηκα που ήμουν μιτσιά, επαρακαλούσα τον παπά μου να με πάρει μαζί του στο κυνήγι. Το κυνήγι ήταν πάντα σαν οικογενειακή υπόθεση, ήταν ο παπάς μου με τους ξαδέρφους του, τον αδερφό του, τα ανήψια του, τον παπά του τζαι εννοείται τον σκύλο του (ήταν τζαι ο σκυλάκος μας κυνηγός). 


Τελοσπάντων ποττέ εν με εξυπνούσε την Κυριακή το πρωί. Είσhε φορές που τον άκουα η ώρα 4 που ήταν στην κουζίνα, εσηκώννουμουν τζαι πάλε ελάλε μου να πάω να ππέσω, ενώ το Σάββατο τη νύχτα που εκαθάριζε το όπλο του, ελαλούσα του ξανά τζαι ξανά, "παπάκι μου να με πάρεις τζαι εμένα αύριο οκ ;"


Μια φορά, αποφάσισε  ο παπάς μου να πάει που το Σάββατο να μείνει στο χωριό για να ξεκινήσουν που τζιαμέ για το κυνήγι την επομένη, με τον μακαρίτη τον παππούλη τζαι τον αδερφό του. Τούτο εγίνετουν συχνά εν ήταν κάτι καινούργιο. Αλλά τούτη τη φορά, επήρε με τζαι εμένα μαζί του, να περάσω το Σαββατοκύριακο μου, με την προϋπόθεση ότι θα έπερνα μαζί μου τζαι το homework (βεβαίως βεβαίως) . Έτσι τζαι έγινε. Ετοιμαστήκαμεν τζαι εξεκινήσαμε για το χωριό να πάμε να έβρουμεν τον παππού.


Φτάνουμε στο χωριό τζαι είσhε ψόφο! Αθυμούμαι επίαμε  στο σπίτι τζίνου που έσhει το κέντρο του χωρκού τζαι εκάμαν μας τσάι τζαι ήπιαμε. Ελαλούσαν ότι ήταν να σhιονίσει (ανέφερα πόσο πολλά αγαπώ το σhιόνι;). Με το που το άκουσα, εκοίταζα συνέχεια έξω που το παράθυρο να δω αν εξεκίνησε...  Ώσπου να έρτει η ώρα να φύουμε να πάμε στο σπίτι για ύπνο, εσhιόνιζε. Ανυπομονούσα να ξυπνήσω τόσο πολλά που δεν εμπορούσα να τζοιμηθώ!


Τελικά , ήταν όντως πανέμορφα την επόμενη μέρα το πρωί. Ήταν ούλλα ολόασπρα τζαι το αυτοκίνητο μας σκεπασμένο με σhιόνι! Εκάμαμε τζαι πρόγευμα όλοι μαζί τζαι ανάψαμε τζαι το τζάκι.  Τζαι ήταν μια πολλά όμορφη Κυριακή παρόλο που για ακόμα μια φορά δεν επήα κυνήγι. Σήμερα,  όμως, ξέρω ότι ήταν για το καλό μου. Κάπου θα υπάρχει ένα βίντεο με τούτο το πρωινό....χμμμμ.....

Friday 18 November 2011

17 Νοέμβρη

Στο βάθος η βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου, που έμεινε σήμερα κλειστή.
Και να τι εκτυλίχθηκε μετά τις ειρηνικές πορείες στο κέντρο.
Για πρώτη φορά μπαίνουν στα πανεπιστήμια τα ΜΑΤ.
Με το δεξί.
Θα 'χουμε να το θυμόμαστε.




Friday 11 November 2011

Παραλήρημα #3: Homesick

Έσhει που σήμερα το πρωί νιώθω μιαν τεράστια μοναξιά... Θέλω την οικογένεια μου να περάσουμε ένα σαββατοκυρίακο μαζί τζαι μετά να παω πίσω στη ρουτίνα. Θέλω το παρεάκι μου να κάτσουμε μαζί στον καναπέ ένα πρωι να βλέπουμε τον Αυτιά τζαι να γελούμε. 


Να με ξυπνήσει η μάμμα μου ένα πρωί, να εν Κυριακή τζαι να κάτσουμε ούλλοι στο τραπέζι τζαι μαζί με τη Moonlight μου να ετοιμάζουμε πρόγευμα, να μπαίνει ο ήλιος που το παράθυρο της κουζίνας τζαι να μυρίζει καπήρες, βούτυρο τζαι μαρμελάδα σπιθκιάσιμη...


Τζαι ένα quote που το βιβλίο που στο τελευταίο του chapter  το χαρτομάντηλο επίαινε σύννεφο- The Time Traveller's Wife
"When I was young, I didn't understand but, now, I know, how absence can be present, like a damaged nerve, like a dark bird." 

Tuesday 8 November 2011

Thessaloniki Food Festival

Σήμερα, Τρίτη, αλλά και κάθε Τρίτη, στα πλαίσια του Thessaloniki Food Festival, σε επιλεγμένα εστιατόρια θα υπάρχει ειδικό μενού με 10 ευρώ μόνο. 


Εγώ θα πάω απόψε στο Κουρδιστό Γουρούνι το οποίο εν highly recommended σε όσους θέλουν καλό φαί ή απλά μεζέ με μπύρα... Για να δούμε αν θα είναι τζαι πόψε τόσο καλό το μενού του. 
Ξαφνικά επεθύμησα τους καράολους με σκορδοβούτυρο που ακόμα τζαι το παρεάκι μου έφαεν με ευχαρίστηση παρά την μυρωθκιά του σκόρδου(την οποία δεν ανέχεται με τίποτε)

Τρώω σαλάτα για να φάω χωρίς ενοχές πόψε!
Το κτίριο αυτό είναι το "κόκκινο σπίτι", το κουρδιστό γουρούνι είναι
από κάτω τζιαμέ που φαίνουνται οι άσπρες καμαρούες.
Λαλούν ότι και καλά εν στοιχειωμένο λόγω του ότι εν ακατοίκητο εδώ και χρόνια.

Thursday 3 November 2011

"When we are together, snowmen come to life"

Έσhει 6 ώρες που εν ήδη στη μεγαλόνησο. Επήα βιβλιοθήκη μετά το αεροδρόμιο να θκιαβάσω να ξεχαστώ, ήταν τζαι οι φίλοι μου τζιαμέ. Ήρτα όμως τωρά σπίτι τζαι κάθουμε τζαι θωρώ το που εν όφκερο, (σε σύγκριση με το τι ήταν τον τελευταίο μήνα με τα πράματα του). 
Θκιαβάζω τις σημερινές αναρτήσεις σας να ξεχαστώ. 

Έπιασα την κουβέρτα του τζαι σhεπάζουμαι...  Έβαλλε την πάνω του τζίνος αμα εκαθούμασταν στον καναπέ, μιαν πράσινη fleece που το Ikea... Η δική μου ήταν γαλάζια τζαι πάντα άρεσκε μου η δική του παραπάνω. Τελικά άφηκε μου την.

Πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού εννεν πλέον το laptop του.

Τζαι η είσοδος, εφκέρωσεν ο τόπος, εφύαν τα παπούτσια του που την είσοδο εμείναν οι παντόφλες μου τζαι τα μποτάκια μου μόνο. 

Στο υπνοδωμάτιο εν θα μπω ακόμα.

Έβαλα τζαι τις πετσέτες του να πλυθούν.

Εψες έκλαια τζαι ήμουν απαρηγόρητη. Σήμερα εκατάφερα τα εν έκλαψα. Ούτε στο αεροδρόμιο εν έκλαψα. Ελαλούσαμεν πελλάρες να γελούμε όπως πάντα.

Εντωμεταξύ σήμερα ήρταν δύο μου φίλοι να μου πούν για τα καινούργια τους αμόρε. Εχάρηκα πολλά για τζείνους αν τζαι εν εμπόρεσα να είμαι όσο ενθουσιώδης θα ήμουν υπο κανονικές συνθήκες. Καταλαβαίνουν με όμως οπότε εν με παρεξηγούν. Απλά σήμερα ήμουν πιο υποτονική που άλλες μέρες. Θα επανέλθω!..

Σαν επερπατούσα να φύω που την βιβλιοθήκη για την στάση, έκαμα την σκέψη να  τον πιάσω τηλεφωνο να μιλήσουμε μέχρι να έρτει το λεοφωρείο μου. Ε μετά εθυμήθηκα.

Τζαι μετά για πρώτη φορά στην γειτονιά μου, σαν επερπατούσα για το σπίτι μου, κάποιος φωνάζει μου στον δρόμο, "γεια σου" τζαι όταν δεν αντιδρώ τζαι συνεχίζω την πορεία μου φωνάζει μου τζαι "πςςςςς". Καμία αντίδραση εξωτερική. Μόνο πουμέσα η καρδία που επίεννε με 200 κτύπους το λεπτό. Εν τούτους που φοούμαι. Τούτους που σου μιλούν χωρίς λόγο. Έσhεσα πάνω μου. Τζαι να σκέφτουμαι ότι αν με περίμενε κάποιος σπίτι εν θα εφοούμουν τόσο. Τελικά εν μ' αρέσκουν οι αλλαγές. Τι μαθαίνει κανείς...

Ούφφου. Πότε εννα περάσει τούτη η μέρα;

Εθυμηθήκα τούτο το τραγούδι, είχαμε το τζαι το cd.


*Ο τίτλος εν που το ποτήρι το χριστουγεννιάτικο του Starbucks. Ούτε να πνίξω τον πόνο μου στον καφέ δεν με αφήσαν. Νομίζω περιπαίζουν με!

Wednesday 2 November 2011

Αναχωρήσεις

Φεύκει αύριο το παρεάκι μου. 

Ξέρει κανένας πως να το χειριστώ; Πώς γίνεσαι φίλος με κάποιον που χωρίζεις λόγω απόστασης και όχι λόγω διαφωνίας ή τσακωμού;

Εννα εν περίεργο τζαι εννα νιώθω μοναξιά για λίο καιρό, υποθέτω... Η φτωχομάνα εννα εν διαφορετική χωρίς τζείνον να εν δαμέ.

Εν θέλω να το σκέφτουμαι... Ούτε θέλω να κλάψω αύριο στο αεροδρόμιο, ούτε μετά. Τζαι όμως γράφω τωρά τζαι γεμώνουν τα μάθκια μου.

Εννα περάσει τζαι τούτο. Πού εννα πάει...