Παραλήρημα #8 - Λογική

Όπως ήμουν στο αεροπλάνο τζαι επέστρεφα Ελλάδα μετά που μια πολλά ωραία εβδομάδα σε μια απίστευτη πόλη ήμουν αρκετά στεναχωρημένη.


Τζαι μετά τούτο το τραγούδι εφκήκε στο ipod μου... τζαι ένιωσα μεγάλη, υπερβολικά ώριμη για την ηλικία μου. Το πρόβλημα ξεκινά που το γεγονός ότι πρέπει να κάμνω τα πάντα σύμφωνα με το τι προστάζει η λογική. Το πρόβλημα μου τούτο μάλλον έγινε χειρότερο με την τελευταία σχέση μου που είχα, όπου το παρεάκι ήταν πολλά σοβαρός τζαι τις βλακείες που θα έκαμνα εφόσον ήμουν 18-20 χρονών εν τες έκαμα ποττέ γιατί εκατακρίνουμουν. Επειδή ποττέ όμως εν έβλεπα ποιος έσhει δίκαιο τζαι ποιός το άδικο γιατί εν εσυζύτησα ποττέ θέματα της σχέσης με τρίτους, εθεώρησα ότι όντως έπρεπε να σοβαρέψω, which Ι did, σε σημείο να κάμνω φέτος παρέα με συνομίληκους μου τζαι να διερωτούμαι αν τούτη η ξεγνοιασιά τζαι η βλακεία που μας πιάννει αν διαστήματα, εν το φυσιολογικό.


Γενικά που πριν φύω, μετά που μια κουβέντα που μου είπε η φίλη μου η Πιανίστρια, εσκέφτουμουν ότι ποττέ εν θα ερωτευτώ όπως όταν ήμουν πιο μιτσιά τζαι εστεναχωρέθηκα αρκετά.


Αλλά μετά που ήρτα πίσω, είδα ότι μπορώ να προσπαθήσω να αλλάξω τον τρόπο που λειτουργώ, να μεν σκέφτουμαι τόσο τετράγωνα τζαι να είμαι πιο χαλαρή με τον κόσμο αλλά τζαι με εμένα, να μεν αγχώνουμαι με το τι θα πει ο κόσμος.


Άλλωστε people are strange when you' re a stranger.