Monday 23 January 2012

The road is long, we carry on, try to have fun in the meantime

Που τότε που έφυε το παρεάκι, δηλαδή ο τέως πλέον μπόυφραν των τελευταίων τεσσάρων ετών, επέρασα μια φάση που, ναι, ήμουν στεναχωρημένη. Αλλά γενικά επροσπαθούσα να μεν αφήνω την κατάσταση να με παίρνει πουκάτω. Κάθε μέρα ήμουν σταθερά βιβλιοθήκη γιατί για ένα διάστημα εν εμπορούσα μόνη μου σπίτι,εκλαμουρίζουμουν.
Εκτός που το θκιάβασμα που του έδωκα τζαι εκατάλαβε γιατί είχα τζαι τις εξετάσεις, εφιλοξένησα μάλιστα τζαι άπορα γατάκια μέχρι να βρουν σπιτάκι μόνιμο, κάτι που με τον πρώην μπόυφραν εν υπήρχε περίπτωση να γίνει...τα μόνα ζωντανά που υπήρχαν μέσα στο σπίτι θα ήμουν εγώ ειδεμί είσhε μου πεί ότι εν θα επατούσεν σπίτι μου... Ήταν ζωηρά που λαλείτε τα γατάκια αλλά είχα κάτι να ασχολούμαι τις ώρες που ήμουν σπίτι.
Έφκενα έξω όσο τζαι πριν γιατί θέματα ζήλιας-παραπόνων περί "εν σε βλέπω εν με βλέπεις" εν είχαμε. Επίσης εδέθηκα τζαι με κάποιους ανθρώπους παραπάνω που πριν όπως την φίλη μου την μικρή Γιαννιώτισα που αν τζαι γνωριζούμαστε που το 2006 εν ένιωθα ότι ήμασταν οι φίλες που θα της ελαλούσα τα πάντα τζαι τούτο γιατί υπήρχε πάντα το παρεάκι τζιαμέ για ό,τι ήθελα.
Μετά που έναν μήνα που λαλείτε, εγώ ήμουν μια χαρά. Είχα,βλέπετε, συνειδητοποιήσει ότι τούτο ήταν κάτι που έφτανε στο τέλος του τζαι είχα αρχίσει να το αντιλαμβάνουμαι που τον Ιούνιο. Βασικά εν τζείνο που λαλούν "it sinked in". Γενικά ήταν μια σχέση που πιστεύκω εκτός φοιτητικής ζωής εν θα εμπορούσε να συνεχιστεί... μέσα σε τούτους τους τρεις μήνες που επεράσαν είδα πόσο πολλά εδιαφέραμε σε πράματα της καθημερινότητας, αν τζαι σπάνια ετσακωνούμασταν. Τζείνος βέβαια εν το εσυνειδητοποιήσε ακόμα τζαι επειδή μιλούμε ανα διαστήματα, καταλάβω τον ότι εν το εξεπέρασε τελείως.
Τωρά ήρτε πίσω για να δώσει τα τελευταία του μαθήματα για το πτυχίο τζαι θα τον δω γιατί επαραμείναμε φίλοι. Θα τον πετυχαίνω τζαι στο κυλικείο της βιβλιοθήκης κλπ κλπ.
Τόσο καιρό, διάφοροι φίλοι μου ερωτούσαν με τι κάμνω, αν είμαι οκ κλπ. Εγώ απαντώ πως ναι, είμαι οκ μια χαρά τζαι εν στεναχωρκούμαι πλέον. Διαιρωτούνται πώς εμπόρεσα τζαι εξεπέρασα τόσο σύντομα μια σχέση τεσσάρων χρόνων. Σόρρυ αλλά εν παράλογο να εκλογικεύσεις την απόφαση που επήρες, να το συνειδητοποιήσεις, να το νιώσεις τζαι να προχωρήσεις παρακάτω;
Ένας φίλος μου μάλιστα είπε μου ότι είμαι πολλά σκληρός άνθρωπος τζαι έδωκε μου τζαι συγχαρητήρια που το εξεπέρασα τόσο αξιοπρεπώς γιατί δεν εθυμάτουν ποττέ να με είδε στεναχωρημένη. Εγώ είπα του επειδή εν συζητώ κάτι εν σημαίνει ότι εν υπάρχει πλέον για εμένα τζαι ότι δεν το σκέφτουμαι, απλά πιθανώς εν θέλω να δώσω αξία στο αρνητικό συναίσθημα τη δεδομένη στιγμή με το να το μοιραστώ με κάποιον...


Απλά μερικές σκέψεις που είχα μέσα σε τούτες τις μέρες τζαι ήθελα να τις γράψω.
Καλή εβδομάδα να έχουμε όλοι!



4 comments:

  1. Καλή βδομάδα και καλό διάβασμα και όλα καλά θα πάνε. :) Εν αστείο που μπορεί να καθούμαστε δίπλα-δίπλα στη βιβλιοθήκη τζαι να μεν το ξέρουμε.
    (Εντωμεταξύ, εν θυμούμαι αν εξανάκαμα κόμεντ στο μπλογκ σου.. If not, καλως σε βρήκα ;))

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλώς όρισες!!! Οι εν μου εξανάκαμες comment:)(ουάου τόυτο το νέο με το reply εν πολλά ωραίο!!!) Είσαι και εσύ Θεσσαλονίκη; Αν ακούσεις καμιά να μιλά για κάττους τότε εννα είμαι εγώ χαχαχα :) Καλά διαβάσματα αν τζαι τωρά με τόσο πολύ κόσμο... χάλια σε λέω χάλια!!!

      Delete
  2. Εγώ είμαι περίφανηγια σένα πάντως, εν το περίμενα να είσαι τόσο ψύχραιμη τζαι να έβρεις τρόπο να το περάσεις τόσο ανώδυνα.
    Προσπαθώ τζι εγώ να είμαι δε κουίν οφ ρασιοναλαϊζέισιον, αλλά εν δουλεύκει πάντα.

    Φιλάκια πολλά πολλά σε σένα και στο καινούργιο γατί!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ναι ούτε εγώ το επερίμενα που μένα!!! :p thanks για τα φιλάκια θα τα μεταφέρω!!!

      Delete