Έκπληξη και άλλες ιστορίες

Οι τελευταίες 2 μέρες ήταν πολλά ενδιαφέρον τελικά!!!
Στις 19 του μήνα, επέμενε η φίλη μου η μικρή Γιαννιώτισα, να βρεθούμε μετά το διάβασμα της ημέρας, για μια μπύρα, γιατί στις 20 εννα εθκιάβαζα ούλλη μέρα  στη βιβλιοθήκη (επειδή έγραφα την επομένη, δηλαδή σήμερα, 21) τζαι εν θα με έβλεπε. Η μικρή Γιαννιώτισα εν η πιο καλή μου φίλη στη Θεσσαλονίκη.


Βρίσκουν με τα γενέθλια μου τελικά,να θκιαβάζω κανονικά, οι φίλοι μου τζαι τζίνοι θκιάβασμα, ευχηθήκαν μου που κοντά στη βιβλιοθήκη κλπ κλπ... Ο φίλος μου ο Chef που διαβάζουμε καθημερινά μαζί λαλεί μου "πάω να κάνω ενα τηλεφώνημα έξω και να πιούμε καφέ μετά γιατί κοιμάμαι πάνω μου". Οκ λαλώ του τζαι δεν ήταν καθόλου ύποπτο τούτο που είπε γιατί, ε οκ ήταν να πιάσει ένα τηλ το πλάσμα! Γενικά ενημερώνει ο ένας τον άλλο αν θα φύουμε για να μεινείσκει πάντα κάποιος να προσέχει τα πράματα στο τραπέζι.


Ε ένιγουει στέλλει μου μήνυμα "αντε έλα έξω πες και στην Πρόσκοπο (άλλη φίλη καλαμαρού) να έρθει". Ε τζαι φκέννω έξω τζαι βλέπω την μικρή Γιαννιώτισα με μια τούρτα ανα χείρας και ο Chef και η Πρόσκοπος "ΕΚΠΛΗΞΗΗΗΗΗ" τζαι να μου τραγουδούν έξω που τη βιβλιοθήκη "να ζήσω και χρόνια πολλά!" Εχάρηκα πολλά τζαι αναπτερώθηκε η όρεξη για διάβασμα!


Λαλεί μου η μικρή Γιαννιώτισα "είναι ποτέ δυνατόν να σε άφηνα να ΜΗΝ γιορτάσεις τα γενέθλιά σου έστω και για λίγο;"  Και κάπως έτσι έσβησα τα κεράκια για τα 22... Να αναφέρω ότι εν η πρώτη φορά μου κάμνουν έκπληξη! :) 


Ένιγουει σήμερα εξύπνησα η ώρα 6 έκατσα να ξαναδιαβάσω, έγραψα  στις 12, επήε καλά η εξέταση μου και μετά πίσω βιβλιοθήκη... Ως τις 22:00 ήρτα σπίτι τζαι τωρά γράφω αποτελειώνοντας την τούρτα μου... Όσον αφορά το RosaLoss χάνω αργά αλλά εν με πειράζει, φτάνει να χάννω έστω τζαι λίο. Σήμερα το πρωί εζυγίστηκα τζαι ήμουν 77,8kg. 


Εσυνέβη μου τζαι κάτι άλλο περίεργο σήμερα... Εθκιάβαζα με έναν συμφοιτητή μου, πιο μεγάλος σε έτος όμως, ας τον πούμε ο Κομπιουτεράς. Όπως εθκιαβάζαμε, νέφκει ενός φίλου του, (του "Δίμετρου" όπως θα τον αποκαλέσω εγώ σήμερα) που επέρναν που το τραπέζι μας, για να τον σhαιρετίσει. Έρκετε τούτος ο Δίμετρος τζαι μιλά με τον Κομπιουτερά που κάθεται απέναντι μου στο τραπέζι. Την ώρα που μιλά του Κομπιουτερά, θωρεί με μιαν εμέναν, μιαν τζίνον, τζαι πίσω, αμέσως μετά ξανά εμένα τζαι ξανά τζαι ξανά ίδια κουβέντα. Εγώ εν τω μεταξύ, επαρακολουθούσα το small talk που εκάμναν, nothing wrong with that έννεν; Αλλά το βλέμμα ξέρω το, εν ένα βλέμμα που το εξαναείδα πριν τέσσερα χρόνια.


Εν τω μεταξύ με τον Κομπιουτερά ήταν να πάμε να φάμε στη λέσχη μαζί τζαι λαλεί μου "μέχρι να τελειώσεις με αυτά που διαβάζεις, εγώ θα πάω κάτω στο κυλικείο της βιβλιοθήκης να τα πω με κάτι φίλους και όταν τελειώσεις έλα να με βρεις να πάμε στη λέσχη".


Τελειώνω εγώ τζίνο που εθκιάβαζα, τζαι κατεβαίνω κάτω στο κυλικείο τζαι ο Κομπιουτεράς εκάθετουν με τον φίλο του τον Δίμετρο τζαι κάποιον άλλον. Λαλώ του Κομπιουτερά, "ψιτ, ήρθα", "οκ μισό λεπτό" απαντά μου. Τζαι ενώ εκάμναν μια συζήτηση οι τρεις τους, γυρίζει ο Δίμετρος τζαι απευθύνει μου το λόγο:


Δ- Κι εσύ χημικό είσαι;
Ρ- Ναι.
Δ- Δίμετρος, χάρηκα
Ρ- Ρόσα, επίσης.


Τζαι δια μου το σhέρι του για χειραψία. Δαμέ να αναφέρω ότι η χειραψία του ήταν αντρίκια τζαι ακριβώς όπως έπρεπε (η Πρασινάδα έκαμε ένα πολλά ωραίο πόστ για τούτο το θέμα!).


Πάμε στη λέσχη με το Κομπιουτερά τζαι όπως εσυζητούσαμεν περι ανέμων και υδάτων λαλεί μου
Κ- Τον Δίμετρο, δεν τον ξέρεις;
Ρ- Ε, όχι... Τι έτος είναι;
Κ- Έχει πάρει πτυχίο αυτός...
Ρ- Ε που να τον ξέρω...Εδώ δεν ξέρω αυτούς από το έτος μας θα ξέρω τους πτυχιούχους... Δεν είμαι πολύ κοινωνική και δεν είμαι από τους ανθρώπους που μπορώ εύκολα να ανοίξω συζήτηση ακόμα κι αν μας ενώνουν κοινά θέματα...Δεν είμαι σαν τον Chef και την Πρόσκοπο... 


Ετελειώσαμε το φαΐ μας τζαι επιστρέψαμε πίσω βιβλιοθήκη για λίγο ακόμη διάβασμα έτσι να γουστάρουμε που λαλούν τζαι οι καλαμαράδες...


Τωρά γιατί "ήταν περίεργο"; 
Γιατί ΠΟΤΤΕ εν ήρτεν ένας κοινός γνωστός κάποιου να μου συστηθεί που μόνος του χωρίς να είμαστε σε κοινή συζήτηση. Τζαι τρανταχτό παράδειγμα σήμερα, ενώ έκαμνα επανάληψη με άλλον κοινό γνωστό του Κομπιουτερά τζαι εσυζητούσαμε για το μάθημα, δεν εμπήκε ΚΑΝ στον κόπο να συστηθεί ούτε να με συστήσει κάποιος σε τζίνον. 
Επίσης επειδή εμεγάλωσα (είχα τζαι γενέθλια εχτες λαλείτε να εν για τούτο) τζαι άρκεψα τζαι καταλάβω λίο καλύτερα κάποια πράματα ή εν είμαι πλέον όσο αθώα ήμουν κάποτε.


Στην επιστροφή  μετά στο σπίτι με το λεωφορείο, ο παππούς που εκάθετουν δίπλα μου, ή  έκλαιε ή είσhε σοβαρό πρόβλημα με αλλεργίες... Τζαι εστεναχωρέθηκα έτσι όπως τον είδα. Αυτά! 


Και τώρα ύπνος γιατί αύριο συνεχίζουμε δυναμικά για την Πέμπτη που θα πάμε να σhίσουμε τζαι τζιαμέ. Yeah! :)

"We are listening and we're not blind

This is your life, this is your time"