Thursday 3 November 2011

"When we are together, snowmen come to life"

Έσhει 6 ώρες που εν ήδη στη μεγαλόνησο. Επήα βιβλιοθήκη μετά το αεροδρόμιο να θκιαβάσω να ξεχαστώ, ήταν τζαι οι φίλοι μου τζιαμέ. Ήρτα όμως τωρά σπίτι τζαι κάθουμε τζαι θωρώ το που εν όφκερο, (σε σύγκριση με το τι ήταν τον τελευταίο μήνα με τα πράματα του). 
Θκιαβάζω τις σημερινές αναρτήσεις σας να ξεχαστώ. 

Έπιασα την κουβέρτα του τζαι σhεπάζουμαι...  Έβαλλε την πάνω του τζίνος αμα εκαθούμασταν στον καναπέ, μιαν πράσινη fleece που το Ikea... Η δική μου ήταν γαλάζια τζαι πάντα άρεσκε μου η δική του παραπάνω. Τελικά άφηκε μου την.

Πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού εννεν πλέον το laptop του.

Τζαι η είσοδος, εφκέρωσεν ο τόπος, εφύαν τα παπούτσια του που την είσοδο εμείναν οι παντόφλες μου τζαι τα μποτάκια μου μόνο. 

Στο υπνοδωμάτιο εν θα μπω ακόμα.

Έβαλα τζαι τις πετσέτες του να πλυθούν.

Εψες έκλαια τζαι ήμουν απαρηγόρητη. Σήμερα εκατάφερα τα εν έκλαψα. Ούτε στο αεροδρόμιο εν έκλαψα. Ελαλούσαμεν πελλάρες να γελούμε όπως πάντα.

Εντωμεταξύ σήμερα ήρταν δύο μου φίλοι να μου πούν για τα καινούργια τους αμόρε. Εχάρηκα πολλά για τζείνους αν τζαι εν εμπόρεσα να είμαι όσο ενθουσιώδης θα ήμουν υπο κανονικές συνθήκες. Καταλαβαίνουν με όμως οπότε εν με παρεξηγούν. Απλά σήμερα ήμουν πιο υποτονική που άλλες μέρες. Θα επανέλθω!..

Σαν επερπατούσα να φύω που την βιβλιοθήκη για την στάση, έκαμα την σκέψη να  τον πιάσω τηλεφωνο να μιλήσουμε μέχρι να έρτει το λεοφωρείο μου. Ε μετά εθυμήθηκα.

Τζαι μετά για πρώτη φορά στην γειτονιά μου, σαν επερπατούσα για το σπίτι μου, κάποιος φωνάζει μου στον δρόμο, "γεια σου" τζαι όταν δεν αντιδρώ τζαι συνεχίζω την πορεία μου φωνάζει μου τζαι "πςςςςς". Καμία αντίδραση εξωτερική. Μόνο πουμέσα η καρδία που επίεννε με 200 κτύπους το λεπτό. Εν τούτους που φοούμαι. Τούτους που σου μιλούν χωρίς λόγο. Έσhεσα πάνω μου. Τζαι να σκέφτουμαι ότι αν με περίμενε κάποιος σπίτι εν θα εφοούμουν τόσο. Τελικά εν μ' αρέσκουν οι αλλαγές. Τι μαθαίνει κανείς...

Ούφφου. Πότε εννα περάσει τούτη η μέρα;

Εθυμηθήκα τούτο το τραγούδι, είχαμε το τζαι το cd.


*Ο τίτλος εν που το ποτήρι το χριστουγεννιάτικο του Starbucks. Ούτε να πνίξω τον πόνο μου στον καφέ δεν με αφήσαν. Νομίζω περιπαίζουν με!

6 comments:

  1. δύσκολο. πολύ δύσκολο. κομματιάζεται η ψυχή κάθε φορά που αποχωρίζεται τη παρέα της.. σφίξε τα δόντια, θα περάσει..
    ο άντρας μου μένει 600κμ μακριά από μένα. κ τον βλέπω κάθε 15 κ άμα. (μια περίληψη για να μη ψάχνεσαι)
    το μπλογκ σου το βρηκα γιατι ψήνομαι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ για καλλιέργεια τριαντάφυλλων κ παραγωγη ροδελαιου αλλα δυστυχως θελει πολλα στρεμματα κ δε τα κατεχω.. μονο 2-3 στρεμματακια εχω μωρε..
    μαρεσουν πολυ τα κυπριακα..
    λογω προβληματος στην αρθρωση του λογου που εχω, με περνουν για κυπρια καμια φορα..
    καλως σε βρηκα :)

    ReplyDelete
  2. @maria Σε ευχαριστώ για το σχόλιο. Καλως όρισες.

    Δυστυχώς δεν ξέρω να σε βοηθήσω για τα τριαντάφυλλα. Είμαι απλά θαυμάστρια τους!

    Άμα κατάλαβες τα γραπτά κυπριακά, μπράβο σου! Οι φίλοι μου είναι Έλληνες και καταλαβαίνουν όταν τους μιλώ,όταν τύχει όμως να τα διαβάσουν, δυσκολεύονται. Μετά όταν τους τα εξηγήσω χαχανίζουν με τον τρόπο που τα γράφουμε :)

    ReplyDelete
  3. Μανα μου κόρη....Θα σου πω κάτι που ελάλεν η γιαγιά μου (τελικα εν πολλα σοφες η γιαγιάδες...εχουν κάτι για ουλλες τες περιστάσεις). "Το μάθημα τζαι το ξι-μάθημα εν κοντά κοντα". Εν δυσκολο αλλά εν να συνηθισεις.

    Αν κάμεις κανένα καροτ κέικ με το θκιάβασμα;;; Φαί + Χημεία = L.F.E

    ReplyDelete
  4. Πρασιναδούλα today is a new day. Είμαι πολλά καλύτερα.
    Εγλυκάθηκα εχτές στα starbucks, μετά που έφυεν, μεν έσhεις έννοια. Τζαι μετά εθκιάβασα. Χιχιχιχι εντ ολ ις μπέττερ τουντέι, κάμνω δουλειές, θα φάω και μετά διάβασμα:)

    ReplyDelete
  5. μωρίνα μου............ μακάρι να μπορούσα να έρτω να σου κάμω αγγαλίτσα κι εγώ....

    για να γελάσεις, να σου πω ότι μόλις είδε η μάμμα το τέλος του τραγουδιού του τιτανικού στην τιβί, τζαι για κάποιο λόγο εξιππάστηκε τζι έκαμε απότομη εισπνοή στη θέα του τζακ-λεονάρντο... χαχαχα!

    ReplyDelete
  6. <3 επεθύμησα σας πολύ πολύ όλους σας!!! *διαδικτυακή αγγαλίτσα*

    Να θυμάσαι τι έκαμε να μου κάμεις αναπαράσταση που θα έρτω. Τζαι εγώ μετά θα σου δείχνω την τσαντα που τερκάζει με τα παπούτσια, οκ? χιχιχιχιχιχι

    ReplyDelete