Παραλήρημα #2 - Ένας φυσιολογικός άνθρωπος

Σήμερα επήαμε εκδρομή στη Καστοριά. Εγνώρισα Κυπραίους που εν θα έθελα να εγνώριζα, καθ' ότι επήα με οργανωμένη εκδρομή παράταξης (όχι δεν είμαι εγώ νεκατωμένη, ακολουθούσα παρέα).


Εγνώρισα έναν "μιτσή" που σπουδάζει γιατρός τζαι τωρά μπαίνει δεύτερο έτος (άρα εν ένα χρόνο πιο μικρός που εμένα  ηλικιακά) τζαι έπαιζε μας τον έξυπνο πολλά. Το άλλο που με εκνεύριζε ήταν που εκάπνιζε τζαι όταν εκάτσαμε να φάμε, εν άντεχε να παραγγείλουμε, να φάμε τζαι μετά να καπνίσει. Έθελε να παραγγείλουμε, να καπνίζει τζαι μετά το φαί πάλε να καπνίζει. Τζαι γενικά τούτοι οι καπνιστές που εν καταλάβουν το πόσο ενοχλητικός εν ο καπνός τους σε κλειστό χώρο (τζαι δη τζαι που τσιγάρο βιομηχανικό που ξικαπνίζει non-stop τζαι βρωμεί) νευριάζουν με ακόμα παραπάνω! Επίσης το γεγονός ότι εσύγχιζε το όνομα μου με κάποιο άλλο όνομα εν εβοήθαν την κατάσταση συνύπαρξης! Εμίλαν με έναν στόμφο, ήθελε να πας επιδείξει τις γνώσεις του (οι οποίες, σε εμένα τουλάχιστον εν γνωστές που το λύκειο) τζαι γενικά έπαιζε το"είμαι πολλά παλλικάριν τζαι πολλά παιδί μάλαμα" αλλά κατά βάθος εν βούτυρος Λευκωσιάτης. Don't get me wrong τζαι εγώ που Λευκωσία είμαι αλλά έτσι τύποι ευδοκιμούν στην πρωτεύουσα της μεγαλονήσου.

Μια άλλη κορούα πάλε, ήταν πολλά χαζή. Μα πάρα πολλά. Εν ξέρω αν το παίζει έτσι. Ό,τι της ελάλε κάποιος, εφαίνετουν πως το άκουε για πρώτη φορά, ότι ήταν καινούργιες πληροφορίες για τζείνην. Εσφίχτηκα τζαι εν έκαμα με γκριμάτσες, με σχόλια. Ήταν δύσκολο γιατί έπινα ούζο.


Μια άλλη κατά την διάρκεια της διαδρομή προς Καστοριά, θωρεί στρατόπεδο τζαι αναφωνεί με έναν ενθουσιασμό φορ έβριουαν ττου χίαρ: "ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΟΟΟΟ...!!!"  Εφυρτήκαν ούλλοι εννοείται... Φωνάζει της ο οδηγός του λεοφωρείου: "Να σε κατεβάσω κοπελιά;;;"

Η άλλη εφώναζε πρωί ξημέρωμα που το μικρόφωνο του λεωφορείου ώσπου τζαι έκαμε την παρατήρηση ένας φίλος μας... Εν τζαι άλλα που τωρά εν μου έρκουνται... (επροσέξατε ότι οι κορούες που περιγράφω εν πολλά φτανές;;)


Εντωμεταξύ να υποφέρω ούλλη μέρα με τον δεξί μου φρονιμίτη/ αυτί/ λαιμός και όλα τα ωραία...

Γιατί υπάρχει τόσος ενοχλητικός κόσμος;;; Τούτους ούλλους γιατί θα πρέπει να τους υπομένω όταν θα πρέπει να δουλέφκω μαζί τους; Όταν την σήμερον ημέρα δεν ξέρουν πότε ενοχλούν τον άλλο ή δεν ξέρουν να συνεννοηθούν με τον άλλο ή να πουν μια κουβέντα της προκοπής τζαι εν ήδη άνω των 18, αύριο τι θα κάμουν; 








Πολλές φορές λαλούν μου πώς σου εφάνηκε ο τάδε τζαι πραγματικά άμα εν συνεννοήσιμος σhέρουμαι να απαντώ ότι "είναι ένας φυσιολογικός άνθρωπος". Is that too much to ask for these days?